تاریخ : شنبه 7 مرداد 1391
نویسنده : FARZIN
هدف تربیت پزشك عمومی با خصوصیات زیر است:
1) كمك به تامین بهداشت و درمان دردهای مردم را وسیله‌ای برای رضای خدا و تقرب به او بداند.
2) با فرهنگ اسلامی و نظام جمهوری اسلامی آشنا باشد و خود را ملزم به رعایت قوانین و مقررات حاكم به جامعه پزشکی بداند.
3) از شناخت مسائل عمده بهداشت و درمان و نظام ارائه خدمات بهداشتی و درمانی كشور به قدر كافی برخوردار و از مسؤولیت‌ها و وظایف خود در این نظام آگاه باشد.
4) قابلیت علمی و عملی كافی در تشخیص بیماری‌ها و ارجاع بیماران به سطوح بالاتر بهداشتی و درمانی كشور و شركت در برنامه‌های پیشگیری و بهداشت عمومی را دارا باشد.
5) قادر به استفاده از آخرین منابع علمی و بهره‌گیری از اطلاعات جدید كار خود باشد.
دوره آموزش دكترای حرفه‌ای پزشكی شامل مراحل زیر است:
تواناییهای فارغ‌التحصیلان
فارغ‌التحصیلان این رشته می‌توانند بعد از پایان تحصیلات، مسوولیت های متفاوتی را عهده‌دار شوند، از آن جمله می‌توان به موارد زیر اشاره نمود:
1) تشخیص درمان و پیگیری بیماران در مطب های شخصی، درمانگاه ها و بیمارستان ها.
2) مدیریت و سرپرستی مراكز ارائه خدمات بهداشتی و درمانی.
3) مشاركت در امر تحصیلی و پژوهشی در ارتباط با بیماری های مختلف.
تواناییهای مورد نیاز و قابل توصیه
سلامت تن و روان برابر ضوابط مربوط به تشخیص كمیسیون پزشكی متعهد وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشكی برای داوطلبان رشته پزشكی امری ضروری است.
علاوه بر آن داوطلبان ورود به رشته پزشكی باید از دانش و علاقه بالایی در زمینه درس های زیست‌شناسی و علوم پایه نیز برخوردار بوده، دقت كافی و حوصله زیاد در زمینه فراگیری جزئیات مربوط به بیماری‌های مختلف را داشته باشند.
تواناییهای فارغ‌التحصیلان دوره دكترای تخصصی پزشكی و فرصتهای شغلی آنان
این فارغ‌التحصیلان می‌توانند در بیمارستان های آموزشی یا غیرآموزشی كشور استخدام و در كار درمان بیماران و آموزش دانشجویان رشته پزشكی و پیراپزشكی مشغول شوند. همچنین می‌توانند به درمان بیماران در درمانگاه های تخصصی یا مطب های خصوصی مبادرت ورزند.
ریاست بیمارستان های دولتی یا خصوصی معمولا به عهده پزشكان متخصص است. همچنین ریاست و معاونت دانشكده و دانشگاه های علوم پزشكی كشور نیز به عهده پزشكان متخصص می‌باشد.
علوم پایه: طول این دوره 2 سال است كه در پایان این دوره دانشجو در آزمونی شامل كلیه دروس این دوره شركت می‌كند و در صورت موفقیت به دوره بعدی راه می‌یابد.
هر دانشجو حداكثر دو بار می‌تواند در این آزمون شركت كند. مرحله علوم پایه درواقع عامل ارتباطی‌ای بین درس های دبیرستان و پایه با درس های تخصصی پزشكی است، بدین ترتیب كه شامل آن قسمت از درس های پایه است كه به بدن انسان مربوط می‌شود؛ برای مثال، بیوشیمی قسمتی از علم شیمی است كه در مورد شیمی بدن موجود زنده (در این‌جا انسان) صحبت می‌كند و همین‌طور سایر درس های این مرحله كه در بخش درس ها شرح داده می‌شوند.
مرحله شناخت نشانه و علایم بیماری و چگونگی پیدایش علایم بیماری، در ارتباط با عامل بیماری‌زا و چگونگی پیدا كردن آن در معاینه‌ها و آموزش نظری دستگاه های تشخیص ، بدون توجه به درمان است. در این دوره ، دانشجو مفهوم بیماری و علایم آن و نحوه تشخیص آن را به صورت نظری مطالعه نموده، چگونگی آن را با توجه به درس های علوم پایه فرا میگیرد.
فیزیولوژی: در این درس چگونگی عملكرد اندام ها و بافت ها مورد مطالعه قرار میگیرد؛ به این ترتیب كه دانشجو بعد از آشنایی با آناتومی و بافت‌شناسی اندام ها با شیوه عمل آنها در شرایط مختلف و در وضعیت های ویژه آشنا می‌شود.
ایمونولوژی: این درس به بررسی سازمان دفاعی بدن ، سلول های دفاعی و واكنش های موثر در این شبكه می‌پردازد.
انگل‌شناسی: این درس به انگل های موثر در ایجاد بیماری های انسانی اعم از حشرات ، كرم ها ، قارچ ها و غیره می‌پردازد. در این درس، این انگل ها به طور دقیق شناسایی شده، در درس عملی نیز مورد بررسی قرار خواهد گرفت و به این وسیله چشم دانشجو با انواع انگل ها آشنا می‌گردد.
پاتولوژی عمومی: در این درس انواع آسیب های بافتی و تغییرهای بافت های بدن درهنگام بروز یك ناهنجاری، تحریك و یا آزار مورد بررسی قرار میگیرد.
در این مرحله دانشجو پس از این كه با آموختن درس های فیزیولوژی به چگونگی عملكرد طبیعی سازمان بدن پی برد و در درس پاتولوژی وضعیت واكنش های بدن در بیماری و تغییرهای بافت ها را در هنگام ورود عوامل مضر به خوبی فراگرفت، به مرحله‌ای می‌رسد كه اكنون باید بتواند با تلفیق این دو ، واكنش های بدن را در هنگام یك بیماری از زمان شروع تا انتهای آن دنبال كرده، سلسله توالی نشانه‌های آشكار و ماهیت یكایك آنها را شناسایی كند.
در این قسمت دانشجو در مقطع هایی كه با عنوان كورس (دوره)از آن یاد می‌شود، یك سرفصل از بیماری های داخلی مثل بیماری های خون را به طور مشروح مطالعه می‌كند و در هر قسمت، عوامل شروع كننده، شیوه عمل، واكنش بدن ، سیر بیماری و نشانه‌های اختصاصی مربوط را بررسی می‌نماید.
این مطالعه صرفا شامل نشانه‌شناسی بیماری هاست و شامل مباحث درمان و تشخیص در بالین بیمار و معاینه‌های فیزیكی نمی‌شود. در این دوره دانشجو، فارماكولوژی را به صورت مروری كلی بر دسته‌های دارویی و چگونگی اثر داروها، می‌گذراند. این آشنایی با فارماكولوژی به صورت كلی بوده، دسته‌های اختصاصی داروها و راه های تجویز آنها در هر بیماری ، در فارماكولوژی اختصاصی به طور مشروح مورد مطالعه قرار خواهد گرفت.
كارآموزی: طول این دوره 20 ماه است و هدف شناخت آثار و علائم بیماری ها از دیدگاه بالینی و آزمایشگاهی به دست آوردن تواناییهای لازم در به كاربردن اندیشه ، استدلال و نتیجه‌گیری سریع، به منظور برخورد منطقی و صحیح با بیمار و طراحی عملیات پیشگیری درمانی است.
دانشجو در این مرحله ، به بیمارستان و بالین بیماران می‌رود و در كنار درس های نظری، روش های تشخیص و درمانی را در بالین بیمار می‌آموزد. در این قسمت، استادان در مورد هر بیمار، توضیحات لازم را به دانشجویان ارائه می‌دهند و دانشجو نیز زیرنظر استاد، فرآیندهای معاینه بالینی و فنون تشخیص را به كار می‌برد و شیوه درمان و تجویز دارو را نیز در هر مورد می‌آموزد. در این مرحله درس های نظری نیز ارائه می‌شود كه مكمل كار بالینی در بخش خواهد بود.
دوره كارآموزی (استاژری) شامل دو مجموعه درس های نظری و كار عملی است. اساس تدریس درس های نظری مانند سایر درس های علوم پایه و فیزیوپاتولوژی است ولی در برنامه عملی، دانشجو در بالین بیمار با مجموعه‌ای از دانسته‌های نظری خود با نشانه‌های بیمای به صورت مستقیم مواجه می‌شود و با صحبت با بیمار و به دست آوردن تاریخچه بیماری، نوع آن را تشخیص داده، اقدام های درمانی لازم را فراخواهد گرفت.
برنامه كار در دوره كارآموزی به طور خلاصه شامل كنفرانس های صبحگاهی در مورد بیماران بستری در بخش، صحبت در بالین توسط استاد مربوط و یادگیری معاینه‌ها و گرفتن شرح حال، انجام كارهای تشخیصی و تا حدودی نسخه‌نویسی است. عموما درس ای نظری بعد از ظهرها تدریس می‌شود و صبح ها به كار در بیمارستان و برنامه‌های آن اختصاص دارد.
زمان گذراندن كارآموزی بالینی به طور مطلوب 20 ماه و حداكثر 27 ماه است كه طی آن ، دوره‌های داخلی ، جراحی ، كودكان ، زنان و زایمان ، چشم ، گوش و حلق و بینی ، روان‌پزشكی ، رادیولوژی و پوست و واحدهای باقی مانده درس های عمومی گذرانده می‌شود. محل گذراندن كارآموزی ها بیمارستان های آموزشی است.
كارورزی: طول دوره 18 ماه است و هدف پرورش مهارت ها، تقویت قدرت تصمیم‌گیری ، افزایش اتكاء به نفس و تكمیل پرورش اندیشه از طریق رویارویی مستقیم كارورز با مسائل بهداشتی ، درمانی و تقبل مسوولیت مستقیم امور بهداشتی، درمانی به عهده همه است.
دانشجویان قبل از شروع مرحله كارورزی ، در كنكور كارورزی كه شامل كلیاتی از دروس پایه و اصلی و عمومی فیزیولوژی علوم بالینی است و به طور سراسری برگزار می‌شود شركت می‌كنند چون گذراندن موفقیت‌آمیز این آزمون برای راه‌یابی به دوره كارورزی ضروری است. فارغ‌التحصیلان ملزم به خدمت در مناطق محروم كشور هستند. دانشجو پس از فراگیری راه های تشخیص و درمان به صورت مستقل و با نظارت كلی روزانه استادان ، اقدام به بیماریابی، تشخیص و درمان نموده، مواد آموخته شده در مرحله كارآموزی (استاژری) را در عمل به كار می‌برد و تجربه می‌اندوزد.
در كل دوره پزشكی عمومی، دو امتحان اصلی (حیاتی) وجود دارد كه شامل امتحان جامع علوم پایه و دیگری امتحان جامع پرانترنی می‌باشد. قبولی در این دو امتحان، لازمه ورود به مرحله بعدی است.
دوره انترنی یا كارورزی در واقع نقطه عطف آموزش بالینی دانشجویان رشته پزشكی است. كارورز پس از آموختن علوم پزشكی و گذراندن یك دوره كارآموزی بالینی در تمام بخشهای بیمارستانی، اینك بدان حد از اطلاعات پزشكی و قضاوت بالینی رسیده است كه به طور مستقل در مواجهه با بیماران قرار بگیرد و با به كار بستن عملی تمام آموخته‌ها ، به طور مستقیم با بیماران در تماس باشد و با انجام معاینه‌های بالینی و دستور آزمایش های پاراكلینیك، به تشخیص رسیده، به درمان بیمار بپردازد. این فعالیت ها همگی زیر نظر استادان و دستیاران مربوط صورت میگیرد.
وضعیت ادامه تحصیل در مقاطع بالاتر
ادامه تحصیل دانشجویان رشته پزشكی بعد از اتمام دوره پزشكی عمومی در دو مرحله امكان‌پذیر است:
الف) ادامه تحصیل در رشته‌های تخصصی بالینی كه داوطلب بعد از قبولی در امتحان پذیرش دستیاری سراسری كشور می‌تواند در رشته‌های تخصصی كه در حال حاضر در داخل كشور ارائه می‌شوند ادامه تحصیل دهد.
رشته‌های تخصصی بالینی در حال حاضر شامل 23 رشته می‌باشد كه عبارتند از : جراحی عمومی ، جراحی مغز و اعصاب، جراحی استخوان و مفاصل (ارتوپدی) ، جراحی كلیه و مجاری ادراری تناسلی (ارولوژی) ، بیماری های اعصاب، بیماری های داخلی ، بیماری های عفونی و گرمسیری ، بیماری های قلب و عروق ، بیماری های كودكان، بی‌هوشی ، پزشكی اجتماعی، پزشكی هسته‌ای ، آسیب‌شناسی (پاتولوژی) ، پوست ، پزشكی فیزیكی و توان‌بخشی، چشم‌پزشكی ، پرتودرمانی (رادیوتراپی) ، پرتوشناسی تشخیصی (رادیولوژی) ، زنان و زایمان ، روان‌پزشكی، گوش و حلق و بینی ، پزشكی قانونی و طب كار می‌باشد.
ب) ادامه تحصیل در رشته‌های علوم پایه، فارغ‌التحصیلان رشته پزشكی می‌توانند درتخصص های علوم پایه پزشكی نظیر فیزیولوژی، ایمونولوژی، ژنتیك، ویروس‌شناسی پزشكی، میكروب‌شناسی پزشكی ، انگل‌شناسی پزشكی، بیوشیمی ، آمار حیاتی و تغذیه نیز شركت نمایند.
آینده شغلی و بازار کار
عمده‌ترین موقعیت های شغلی كه بیشتر پزشكان می‌توانند جذب آنها شوند، عبارتنداز:
الف) مطب های شخصی كه بر حسب تمایل پزشك و نیاز منطقه در شهرها و روستاها دایر می‌گردد و پزشكان ویزیت مراجعان را در مطب ها انجام می‌دهند.
ب) بیمارستان ها و درمانگاه های خصوصی و دولتی كه در آنها پزشكان به تشخیص و درمان بیماری های مراجعان خود می‌پردازند.
ج) مراكز بهداشتی درمانی شهری یا روستایی كه اغلب مدیریت و سرپرستی این مراكز به عهده پزشكان عمومی می‌باشد و همچنین این مراكز از پزشكان عمومی برای تشخیص، درمان و پیگیری بیماری ها نیز استفاده می‌نمایند.
|
امتیاز مطلب : 9
|
تعداد امتیازدهندگان : 2
|
مجموع امتیاز : 2
|
|
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید
